به گزارش تهران سما، علیرضا جعفری با بیان اینکه در دوره‌ای سازمان نوسازی با روش مداخله مستقیم و اجرای پروژه‌های مختلف وارد عرصه نوسازی شده بود، گفت: با تغییر رویکرد سازمان نوسازی به سازمان مدیریت نوسازی تعهدات گذشته در پروژه‌ها به انجام رسید و این سازمان توانست از انجام کارهای اجرایی و مداخله مستقیم در نوسازی بافت‌های فرسوده فاصله بگیرد.
وی تولید مسکن و تأمین زیرساخت‌ها و سرانه‌ها را ۲ محصول اصلی در نوسازی دانست و تصریح کرد: تأمین زیرساخت‌ها و سرانه‌های خدماتی در محلات از عمده‌ترین وظایف بخش‌های دولتی و حاکمیتی است که این وظایف در سطح کلان در قانون به جای مانده و تبدیل به آئین نامه‌های تفکیک شده و اجرایی نشده است و بعضاً این خدمات سلیقه محور ارائه می‌شوند.
جعفری خاطر نشان کرد: دفا‌تر خدمات نوسازی بازوهای اجرایی سازمان نوسازی هستند که ضمن شناسایی وضعیت اجتماعی و اقتصادی و همچنین معضلات موجود در نوسازی در هر محل، اقدام به تدوین نقشه سند بازآفرینی محله و سند جامع نوسازی می‌کنند که بر اساس این سند، سهم بخش‌های مختلف دستگاه‌های حاکمیتی برای تأمین زیرساخت‌ها و سرانه‌های خدماتی در بافت‌های فرسوده مشخص می‌شود.
مدیر عامل سازمان نوسازی شهر تهران با اشاره به اینکه در حوزه تولید مسکن، سیاست بر ترغیب و تشویق ورود بخش خصوصی برای حضور در فرآیند نوسازی است، افزود: در این مکانیسم کنترل و هماهنگی نسبت عرضه و تقاضا حائز اهمیت است.
جعفری تصریح کرد: نزدیک به ۷۰درصد تقاضاهای مصرفی برای مسکن در محدوده بافت‌های فرسوده است که مدیریت صحیح در این حوزه می‌تواند عرضه را به تقاضای واقعی نزدیک کند.
وی همچنین بر ضرورت مدیریت و توجه به کیفی سازی و هویت الگوی معماری اسلامی ایرانی در نوسازی بافت‌های فرسوده در فرآیند تولید مسکن تأکید کرد و افزود: ارتباط دو سویه با ساکنان بافت‌های فرسوده، اعتمادسازی، اشاعه فرهنگ تجمیع پلاک‌های زیردانه و... از تجربیات خوب سازمان نوسازی شهر تهران است که می‌تواند الگویی برای نوسازی در سایر شهرهای کشور قرار گیرد.
